Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής: Λίγες ώρες πριν την Πρωτοχρονιά του 2012 ο απολογισμός του χρόνου που φεύγει γεννά σκέψεις μελαγχολικές, γεμάτες θλίψη, ανασφάλεια, απαισιοδοξία και οργή για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα. Οι όροι διαβίωσης για....





εκατομμύρια εργαζόμενους και τις οικογένειές τους μεταβάλλονται απότομα καθώς βλέπουν καθημερινά να καταστρέφεται η ζωή η δική τους και των παιδιών τους εν ονόματι των αδιεξόδων της ΕΕ και του ευρώ, του διεθνούς συστήματος των τραπεζιτών – τοκογλύφων και των ελληνικών κυβερνήσεων που όχι μόνο δεν τολμούν να υψώσουν το ανάστημά τους στην αδικία αλλά συντάσσονται πρόθυμα μαζί με την ελίτ των ελλήνων πάμπλουτων καπιταλιστών με τις ευρωπαϊκές και διεθνείς πολιτικές και οικονομικές επιλογές που οδηγούν στον μαρασμό και τον θάνατο την ελληνική κοινωνία.

Ωστόσο η χρονιά που φεύγει αφήνει πίσω της σπουδαίες εμπειρίες αγώνα, συλλογικότητας και αλληλεγγύης ενός λαού που επιμένει να βρίσκεται στις επάλξεις αμυνόμενος για την ζωή του αλλά και για τις στοιχειώδεις αρχές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Στην πραγματικότητα οι αγώνες που επίμονα δίνει ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία στην Ελλάδα διατηρούν την ελπίδα και δίνουν έμπνευση σε πολύ περισσότερους ανθρώπους από τους κατοίκους της χώρας μας καθώς αποτελούν την αιχμή της πρωτοπορίας στον αδύναμο κρίκο όλης της Ευρώπης. Εντάσσονται σε μια άλλη πλευρά του διεθνούς πλαισίου, όχι της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής κρίσης και των συστημικών μονόδρομων αλλά των κορυφαίων στιγμών που μαζικά οι ανώνυμοι άνθρωποι του μόχθου αλλάζουν με την παρέμβασή τους τον ρου της ιστορίας, όπως συμβαίνει με την αιγυπτιακή και τις άλλες αραβικές επαναστάσεις, όπως συμβαίνει με το εξελισσόμενο διεθνές κίνημα των «πλατειών» που ξεκίνησε από την πλατεία Ταχρίρ και περνώντας από την πλατεία Συντάγματος και άλλες ευρωπαϊκές πλατείες συγκλονίζει σήμερα τις ίδιες τις ΗΠΑ.

Το 2012 είναι αναμφισβήτητα μια κρίσιμη χρονιά. Το πιο σημαντικό διακύβευμα απ’ την σκοπιά των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν είναι ούτε η 7η δόση, ούτε η επιτυχία του PSI, ούτε η μακροημέρευση του τραπεζίτη – πρωθυπουργού Παπαδήμου και της συγκυβέρνησης νεοδεξιάς, δεξιάς και ακροδεξιάς. Δεν είναι καν η μοίρα του Ευρώ και της ΕΕ. Αντίθετα. Όλα αυτά αποτελούν εμπόδια στην εναλλακτική πορεία και είναι ανάγκη ιστορική να συγκεντρωθεί η κοινωνική δύναμη με όρους δικτύων αγώνα αλλά και πολιτικής έκφρασης ώστε να τα συντρίψει. Το πιο σημαντικό διακύβευμα είναι η διατήρηση και εμβάθυνση των εμπειριών και των νέων κατακτήσεων της μαζικής αντίστασης, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και της δημοκρατίας και η μετουσίωσή τους σε πολιτικό πρόγραμμα αλλά και σε μια νέα αποτελεσματική κουλτούρα για την αριστερά που έχουμε άμεσα ανάγκη. Για τις αξίες, τους στόχους και τα οράματα που έχουμε ανάγκη.

Εδώ, στον αδύναμο κρίκο των αφεντικών και ταυτόχρονα δυνατό κρίκο των λαών της Ευρώπης μα και σ’ όλο τον κόσμο!

Αθήνα 31 Δεκέμβρη 2011